Juni 2009

Iedereen die de berichtgeving over Guatemala een beetje volgt zal er van op de hoogte zijn dat het Midden-Amerikaanse land niet direct uitblinkt door veiligheid. Vooral de hoofdstad is in dit opzicht berucht en die mijden wij dan ook zo veel als mogelijk is. In San Juan La Laguna voelden we ons echter steeds als in een “veilig warm nest”. Tijdens ons laatste verblijf kregen we toch ook daar, zij het zijdelings, te maken met een vervelende situatie. De jonge vrouw die er voor ons de was doet werd ontvoerd maar wist na enkele uren te ontsnappen. Vermoedelijk wilden de ontvoerders haar gebruiken om ons onder druk te zetten en losgeld te laten betalen. Het Openbaar Ministerie heeft de zaak nu in onderzoek en de betreffende vrouw krijgt ondersteuning vanuit het bureau voor de handhaving van de mensenrechten, om de traumatische ervaring te verwerken.

Uiteraard was deze gebeurtenis voor ons aanleiding om te kijken of we onze financiën op een veiliger manier konden regelen. Na een bezoek aan de Nederlandse Ambassade in Guatemala City denken we daarin geslaagd te zijn.

Centro Maya.

Ook nu kan ik weer melden dat het met het Centrum langzaam maar zeker de goede kant op gaat. Natuurlijk gaat het allemaal niet zonder slag of stoot. Zo hadden we ook dit jaar weer te maken met inbraak en verdwenen een laptop en wat keukengerei. Maar de grootste schrik was wel toen onze directeur haar ontslag aanvroeg vanwege de intensieve zorg die haar gehandicapt zoontje nodig heeft. Even hing ons het schrikbeeld van een zesde (!) directeur in vijf jaar tijd voor ogen, maar gelukkig is er tot ieders tevredenheid een oplossing gevonden. Haar zoontje wordt nu gedurende een groot deel van de dag in het centrum opgevangen en krijgt daar de benodigde therapie. Hierdoor kan Lety zich aan haar taak als directeur blijven wijden.

Het ministerie van onderwijs stelde dit jaar een vierde onderwijzeres beschikbaar. Wederom een teken dat ook de officiële instanties iets zien in het centrum. Tevens meldden zich de afgelopen maand twee studenten uit San Juan die wekelijks gedurende twee ochtenden als vrijwilliger gaan bijspringen. Een prima ontwikkeling als je het doel voor ogen hebt het centrum binnen enkele jaren geheel met Guatemalteken te laten draaien. En… met de jeugd heb je de toekomst! Ik zeg dit ook omdat de inzet van de ouders vaak nogal tegenvalt. Het is niet eenvoudig om ze te betrekken bij het Centrum. In een poging daartoe geeft het Centrum nu tweemaandelijks een “schoolkrantje” uit, waarmee de ouders op de hoogte gehouden worden van wat er zoal speelt in Centro Maya. Plaatselijke winkeliers adverteren in het blaadje om de kosten te drukken.

Over het algemeen kunnen we zeggen dat de gemiddelde leeftijd van de kinderen in het centrum daalt. Enerzijds komt dit doordat sommige van de oudere kinderen zijn doorgestroomd naar een reguliere school, anderzijds is de bekendheid van Centro Maya groter geworden en komen ouders eerder met hun zorgen naar het centrum als er problemen met hun kind zijn. Sinds een maand verblijft er nu een jongen op het centrum waarvan de moeder het waard vond naar San Juan te verhuizen omdat in Sololá een dergelijke opvang voor haar gehandicapte zoon (Erick, 20 jaar) niet voorhanden is.

Begin dit jaar werd een doofstom meisje (Sonia, 17 jaar) op het centrum aangemeld. Tot voor kort had zij een reguliere scholing gevolgd en zij is in staat keurig te schrijven zonder echter de betekenis van het geschrevene te kennen! Dit gaf de aanzet om een cursus gebarentaal te starten. Gedurende een half jaar worden er wekelijks lessen gegeven aan een veertigtal cursisten. Op aanwijzing van de leraar zijn er nu een groot aantal foto’s gemaakt van familieleden en voorwerpen in de leefomgeving van Sonia en worden haar aan de hand daarvan de bijbehorende gebaren geleerd. Er is nog een lange weg te gaan maar het meisje geeft blijk van een grote leergierigheid. Iedere morgen gaat ze weer enthousiast naar Centro Maya.

Dat grote enthousiasme voor ons centrum kan ook uit de hand lopen. Dat merkten we toen ouders in San Pablo hun zoon ’s morgens niet wilden meegeven aan de ophaalploeg. Midden in de nacht had de jongen iedereen wakker gemaakt omdat hij bang was te laat te komen en daarop hadden ze hem gedreigd thuis te moeten blijven als hij zich verder niet rustig hield. En dat laatste was dus kennelijk niet gelukt…

Nadat Ixmucané haar stage had afgerond gaf ze te kennen graag als psychologe, tegen een relatief laag salaris, aan het centrum verbonden te willen blijven en omdat wij intussen haar waarde hadden leren kennen hebben we daar graag aan meegewerkt. Ook is het contract van Delfina, administratrice en rechterhand van de Directeur, voor onbepaalde tijd verlengd.

Dat het centrum i.v.m. het toenemend aantal vaste medewerkers nu nog alleen langdurig verblijvende vrijwilligers accepteert, met een maximum aantal van vijf, heeft als neveneffect dat er minder giften binnen komen. Ten gevolge hiervan heeft de sponsor die tot voorkort, samen met dokter Mercedes (Stichting “Senderos de Maïs”), de fysiotherapeut betaalde zich teruggetrokken. Tijdelijk vullen wij het gat in de begroting maar we hopen dat Lety succes heeft bij haar pogingen een nieuwe sponsor te vinden.

Tot besluit nog een paar wetenswaardigheden:

• Een tandarts uit het naburig dorp San Pedro bezoekt op gezette tijden het centrum ter controle van de gebitten van de kinderen. Indien nodig geeft hij daarna in zijn praktijkruimte een behandeling.
• Het is de bedoeling om met de kinderen een kijkje te nemen in de verschillende instituten of bij personen die voor het dorp van belang zijn. Er werd al een bezoek gebracht aan het gezondheidscentrum, de tandartspraktijk en een dokterspost en er staat nog veel meer gepland. Zo denken we bijvoorbeeld aan het gemeentehuis, de bakkerij, de smederij, de schoenmaker, enz. Uiteraard werkt dit naar twee kanten: niet alleen komen de kinderen in aanraking met verschillende personen en zaken maar ook raakt men in het dorp meer bewust van het bestaan van Centro Maya.
• In december bracht een groep Amerikaanse fysiotherapeuten een bezoek aan het centrum. In hun gezelschap bevond zich ook een timmerman, Eric. De therapeuten maakten zich niet alleen verdienstelijk op hun eigen vakgebied, maar gaven er ook blijk van, op aanwijzing van Eric, goed met hamer en zaag overweg te kunnen. Toen zij na een week vertrokken lieten zij het centrum achter voorzien van een zolderberging en kamertjes voor de psychologe en de spraak therapeut.
• Raul, een regelmatig terugkerende vrijwilliger, volgde met zijn “Golden Retriever” Uhru een training in Spanje. Uhru is nu een volwaardig opgeleide hulphond. In de omgang met ondermeer autistische kinderen zal hij ongetwijfeld heel waardevol blijken te zijn.

Het moge duidelijk zijn dat wij ons niet ontevreden voelen over wat er tot op heden bereikt is. Toch valt er nog veel te verbeteren. Het was om die reden dat wij een reis organiseerden naar een instituut voor mensen met een beperking, in Coban. Dat centrum, 22 jaar geleden opgezet door ouders, staat landelijk goed bekend en het leek ons geen kwaad te kunnen daar samen met de werkers van Centro Maya een kijkje te nemen. Zo reisden we in het najaar van 2008 de ruim 400 km. naar het Noorden van Guatemala. Met 15 personen was het minibusje goed gevuld en door de resterende ruimte schalden schlagers en levensliederen, ongeremd meegezongen door de reizigers. Het“schoolreisjes gevoel”was duidelijk aanwezig. Maar niet alleen werd het een uitje, gunstig voor de teamvorming, ook het centrum bleek erg de moeite waard. Wat ons daar o.a. opviel was de goede organisatie, de hygiëne en het hoge opleidingsniveau van de werknemers. Bij binnenkomst in de ontvangsthal bleek uit het grote aantal vernoemde buitenlandse donoren dat er sprake was van een flinke financiële steun vanuit het buitenland. Zo zagen we o.a. een vermelding van meerjarige Nederlandse steun uit de opbrengsten van de “Kinderpostzegelactie”. Gelegen in een vrij grote dicht bevolkte stad heeft het centrum er tevens een functie als sociale werkplaats. Het beschikt o.a. over een timmerfabriek, uitgerust met allerlei machines voor houtbewerking.

Na afloop van ons bezoek aan Coban realiseerden wij ons wel degelijk dat een dergelijk grootse opzet voor Centro Maya, o.a. vanwege de geïsoleerde ligging, niet ter sprake komt. Toch was het een bezoek dat ons kan helpen iets goeds op te zetten.

Het studiefonds

Gedurende de periode 2006 – 2009 maakten 142 kinderen en jong volwassenen gebruik van ons studiefonds. Voor jaarlijks gemiddeld 62 studenten betaalden we de totale studiekosten, voor anderen een deel daarvan.

In november 2008, aan het eind van het schooljaar, was de situatie als volgt:

• 15 leerlingen van de basisschool (“Primario”) stroomden door naar de middelbare school (“Basico”)
• 10 leerlingen behaalden het diploma middelbare school. Daarvan stroomden er 8 door naar het beroepsonderwijs. Wij namen 6 nieuwe studenten beroepsonderwijs aan.
• 10 leerlingen behaalden een diploma beroepsopleiding.
• 3 leerlingen volgden een universitaire cursus.
• 1 student behaalde het diploma Sociaal werkster (“Trabajadora social Técnico”) en studeert nu verder voor doctorandus (“Licenciado”)
• - 1 student ging na de beroepsopleiding naar de universiteit.
• 2 studenten gingen werken na de middelbare school.
• 9 studenten gingen werken na de beroepsopleiding.

Schooluitval:

• Basisschool 7
• Middelbare school 4
• Beroepsopleiding 4

Sociale Hulp

Situatie voorjaar 2009.

• Maandelijks wordt aan zes families (alleenstaande moeders met kinderen, bejaarden) een bedrag betaald voor eerste levensbehoeften.
• Twee personen worden geholpen i.v.m. sociaal-medische omstandigheden.
• Er lopen 3 microkredieten voor het opstarten van een kleine onderneming.
• Er staan twee leningen uit voor verbetering woning.

Ook het afgelopen jaar sprongen wij meerdere keren bij in noodsituaties.

Tot slot valt nog te vermelden dat er in januari nog eens 400 waterfilters zijn gedistribueerd, waarmee het totaal aantal verstrekte filters nu op 700 komt. Dit met dank aan de Rotaryclub Walcheren.

Tevens werden in augustus 2008 een viertal vroedvrouwen opgeleid. De cursus werd bekostigd door de Soroptimisten, afdeling West-Betuwe.

Copyright   © All Rights Reserved "Stichting Steun de Mayas"